Eerste werkdag in het ziekenhuis in Vinogradiv
Door: lydiaindeoekraine
Blijf op de hoogte en volg Lydia
22 Juli 2014 | Oekraïne, Beregovoye
Het mocht dan een beetje wennen zijn om in een vreemd bed te slapen, toch hebben we beiden lekker geslapen :)
Om 6:30 werd Wendy wakker en vervolgens maakte zij mij wakker, we dachten allebei op dat moment: 'vandaag is het dan eindelijk de dag dat we naar het ziekenhuis in Vinogradiv gaan, om daar ons te kunnen ontfermen over de baby's.' We maakten ons snel klaar voor het ontbijt, dat verzorgd werd door de Oekraïnse (gast)vrouw. Het brood is hier redelijk taai maar verder was alles erg lekker. Na het ontbijt vertrokken we lopend naar het ziekenhuis (+/- 15 minuten). Het was heel bijzonder om voor de eerste keer naar het ziekenhuis te wandelen en de omgeving in ons op te nemen. In het volgende verslag hoop ik wat foto's te plaatsen van de omgeving en het ziekenhuisgebouw.
Op de kinderafdeling gekomen, werden we een klein beetje voorgesteld aan het personeel en vervolgens nam Reina (lange-termijnwerkster) ons mee naar de kinderen. De afdeling bestond uit een aantal zaaltjes waar een stuk of vier à vijf bedjes stonden. Het eerste zaaltje bestond uit drie baby's: een tweeling en een eenling, alle drie zo'n twee maanden oud. We namen allemaal een baby op schoot om ze een beetje wakker te laten worden, dit was echt zo'n 'wauw-momentje'. Terwijl Wendy en ik dachten dat we allebei een meisje in onze armen hadden, bleken het twee jongetjes te zijn, er wordt namelijk geen onderscheid gemaakt in jongens-/meisjeskleding. Het jongetje kroop heel dicht tegen me aan en dacht dat ik zijn moeder was, tenminste; zijn zuigreflex werkte erg goed. Gelukkig kwamen de zusters snel met de flesjes, die wij vervolgens mochten geven. De baby’s hadden het ontzettend warm vandaag o.a. door de warme temperatuur, maar ook worden de kindjes heel warm aangekleed (omdat de verzorgster bang zijn dat ze kou vatten). Voor een lichte verkoeling haalde we af en toe een nat doekje over de gezichtjes heen. Ook hebben we de billen goed in gesmeerd, bodylotion opgedaan en pampers om gedaan (gekocht van sponsorgeld). Normaal dragen ze gewone kantoenen luiers met plastic erom heen, dat ervoor zorgt dat ze echt enorm rode billetjes hebben.
Het tweede zaaltje bestond uit drie baby's van 4 maanden en een kindje van bijna 1 jaar. Twee grote huilende blauwe ogen keken me aan vanuit het ledikantje, dat was voor mij een reden om hem even in mijn armen te nemen, even knuffelen! Bijna ieder kindje heeft iets qua ziekte, maar ook zijn er een aantal kindjes die helemaal gezond zijn, maar dit zijn dan vaak kindjes waarvan de ouders geen behoefte hebben aan een baby…. (niet voor te stellen he?)
In het derde zaaltje lagen nog zes oudere baby’s. We namen deze zes baby’s mee naar de speelkamer (in die kamer staat een speelbox en een schommelstoel). Om de beurt nam ik iemand op schoot in de schommelstoel om huilende baby’s te kalmeren en lachende baby’s aandacht te geven (dat ze eigenlijk van hun eigen moeder etc. horen te krijgen). Ook kwam er nog een dokter langs die een kindje met een ernstige hazenlip wilde wegen en opmeten. Dit kindje is een schande voor de familie en is dus ook niet welkom thuis, terwijl de vader van het kindje ook een hazenlip hebt
.
Ondertussen liepen we terug naar de zaal met de allerkleinste baby’s waar het ons duidelijk werd dat de moeder de tweeling heeft opgehaald. Dit is heel typisch in het ziekenhuis, voor je het weet kunnen er opeens een aantal baby’s meer en/of minder zijn.
Zo nu en dan komt er een zigeunermoeder bij haar kindje kijken, het is leuk om contact met deze mensen te hebben zonder dat we elkaar verstaan. Wel moeten we erg op het speelgoed letten omdat ze het regelmatig meenemen naar huis.
Het ziekenhuis:
Het is een soort paviljoen waar het ziekenhuis zich bevind. Het is erg armoedig en totaal niet te vergelijken met een ziekenhuis in Nederland. Het toilet bevind zich bijvoorbeeld in een kast waar je niet eens in kan als je een wat groter postuur hebt. Ook zijn het vaak oude ledikantjes met vieze matrasjes.
De komende weken zal ik proberen er nog meer over te vertellen (en foto’s te plaatsen)
Enorm bedankt voor alle lieve, medelevende, bemoedigende berichtjes!
Groetjes vanuit Oekraïne,
Lydia
Om 6:30 werd Wendy wakker en vervolgens maakte zij mij wakker, we dachten allebei op dat moment: 'vandaag is het dan eindelijk de dag dat we naar het ziekenhuis in Vinogradiv gaan, om daar ons te kunnen ontfermen over de baby's.' We maakten ons snel klaar voor het ontbijt, dat verzorgd werd door de Oekraïnse (gast)vrouw. Het brood is hier redelijk taai maar verder was alles erg lekker. Na het ontbijt vertrokken we lopend naar het ziekenhuis (+/- 15 minuten). Het was heel bijzonder om voor de eerste keer naar het ziekenhuis te wandelen en de omgeving in ons op te nemen. In het volgende verslag hoop ik wat foto's te plaatsen van de omgeving en het ziekenhuisgebouw.
Op de kinderafdeling gekomen, werden we een klein beetje voorgesteld aan het personeel en vervolgens nam Reina (lange-termijnwerkster) ons mee naar de kinderen. De afdeling bestond uit een aantal zaaltjes waar een stuk of vier à vijf bedjes stonden. Het eerste zaaltje bestond uit drie baby's: een tweeling en een eenling, alle drie zo'n twee maanden oud. We namen allemaal een baby op schoot om ze een beetje wakker te laten worden, dit was echt zo'n 'wauw-momentje'. Terwijl Wendy en ik dachten dat we allebei een meisje in onze armen hadden, bleken het twee jongetjes te zijn, er wordt namelijk geen onderscheid gemaakt in jongens-/meisjeskleding. Het jongetje kroop heel dicht tegen me aan en dacht dat ik zijn moeder was, tenminste; zijn zuigreflex werkte erg goed. Gelukkig kwamen de zusters snel met de flesjes, die wij vervolgens mochten geven. De baby’s hadden het ontzettend warm vandaag o.a. door de warme temperatuur, maar ook worden de kindjes heel warm aangekleed (omdat de verzorgster bang zijn dat ze kou vatten). Voor een lichte verkoeling haalde we af en toe een nat doekje over de gezichtjes heen. Ook hebben we de billen goed in gesmeerd, bodylotion opgedaan en pampers om gedaan (gekocht van sponsorgeld). Normaal dragen ze gewone kantoenen luiers met plastic erom heen, dat ervoor zorgt dat ze echt enorm rode billetjes hebben.
Het tweede zaaltje bestond uit drie baby's van 4 maanden en een kindje van bijna 1 jaar. Twee grote huilende blauwe ogen keken me aan vanuit het ledikantje, dat was voor mij een reden om hem even in mijn armen te nemen, even knuffelen! Bijna ieder kindje heeft iets qua ziekte, maar ook zijn er een aantal kindjes die helemaal gezond zijn, maar dit zijn dan vaak kindjes waarvan de ouders geen behoefte hebben aan een baby…. (niet voor te stellen he?)
In het derde zaaltje lagen nog zes oudere baby’s. We namen deze zes baby’s mee naar de speelkamer (in die kamer staat een speelbox en een schommelstoel). Om de beurt nam ik iemand op schoot in de schommelstoel om huilende baby’s te kalmeren en lachende baby’s aandacht te geven (dat ze eigenlijk van hun eigen moeder etc. horen te krijgen). Ook kwam er nog een dokter langs die een kindje met een ernstige hazenlip wilde wegen en opmeten. Dit kindje is een schande voor de familie en is dus ook niet welkom thuis, terwijl de vader van het kindje ook een hazenlip hebt
.
Ondertussen liepen we terug naar de zaal met de allerkleinste baby’s waar het ons duidelijk werd dat de moeder de tweeling heeft opgehaald. Dit is heel typisch in het ziekenhuis, voor je het weet kunnen er opeens een aantal baby’s meer en/of minder zijn.
Zo nu en dan komt er een zigeunermoeder bij haar kindje kijken, het is leuk om contact met deze mensen te hebben zonder dat we elkaar verstaan. Wel moeten we erg op het speelgoed letten omdat ze het regelmatig meenemen naar huis.
Het ziekenhuis:
Het is een soort paviljoen waar het ziekenhuis zich bevind. Het is erg armoedig en totaal niet te vergelijken met een ziekenhuis in Nederland. Het toilet bevind zich bijvoorbeeld in een kast waar je niet eens in kan als je een wat groter postuur hebt. Ook zijn het vaak oude ledikantjes met vieze matrasjes.
De komende weken zal ik proberen er nog meer over te vertellen (en foto’s te plaatsen)
Enorm bedankt voor alle lieve, medelevende, bemoedigende berichtjes!
Groetjes vanuit Oekraïne,
Lydia
-
22 Juli 2014 - 20:30
Miranda:
Hoi Lydia
jullie zullen wel moe zijn na een dag met zoveel indrukken. Leuk om op deze manier iets van jullie bezigheden mee te maken. Sterkte en succes met de hulp die jullie daar geven.
Groet Miranda -
22 Juli 2014 - 20:45
Lydia Den Hartog:
Erg moe, maar het is echt heel mooi werk. Dankuwel! -
22 Juli 2014 - 20:49
Corrie:
Ha Lydia, wat leuk om je te volgen op je blog,alleen de reis al was denk ik een belevenis. Veel plezier met het mooie werk wat je daar doet
Groetjes
Arie en corrie -
22 Juli 2014 - 20:53
Ma:
Lieve Lyd,
Wouw wat een indrukwekkende dag hebben jullie er al op zitten.
Wat triest voor de baby's dat er zo met ze wordt omgegaan, maar wat mooi, heel mooi dat jullie zo kunnen bijdragen om hun liefde en verzorging te geven. Je straalt helemaal op de foto, voor mij het teken dat het goed met je gaat.
Hier gaat het goed hoor, mooi weer en ik heb nu ook vakantie. Pa nog niet maar die werkt "halve dagen" dus ook beetje vakantie.
Goede nachtrust voor straks en de groetjes aan Wendy.
Liefs Ma
-
22 Juli 2014 - 21:12
Pa:
Zo Lydia ,dit is het waar je zolang naar hebt uitgekeken, fijn dat je wat voor deze kinderen kan betekenen. Denk dat het wennen ook wel zal lukken. De foto is al heel echt.
Fijne tijd samen met de anderen daar.
grt pa
-
22 Juli 2014 - 21:13
Marina:
Ha Lydia (en Wendy),
Leuk om op afstand je reis te volgen!
Veel succes en geniet er van!
Groetjes,
Marina -
22 Juli 2014 - 21:36
Dinet En Kees Rietveld:
Hoi Lydia en Wendy, Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Het gaat daar heel anders dan bij ons.
geef ze maar veel knuffels en aandacht. Jullie meegebrachte spullen zullen wel van pas komen. Leuke foto's hoor. Echte zusters. Welterusten hoor !
Groetjes van Ries, Mariet, Dinet, Kees en Opa en Oma Rietveld -
22 Juli 2014 - 22:12
Tante Annemarie:
Ha Lydia
Leuk om jullie zo bezig te zien.Het is toch wel even anders dan bij ons in Nederland.
Fijn dat jullie samen zijn. Een fijne tijd en we volgen je blog hoor.
hartelijke groeten van ons uit Puttershoek
-
23 Juli 2014 - 18:36
Liesbeth:
Ha dames,
Fijn om te lezen dat jullie goed gearriveerd zijn en het zo naar jullie zin hebben.
Mooi dat jullie op deze manier iets kunnen betekenen voor zulke kindertjes. Jullie zullen wel veel indrukken opdoen. Leuk om aan de foto's te zien en uit jullie verhaal te horen dat jullie er echt op jullie plek zijn. Geniet er maar van en veel succes.
Groetjes,
Liesbeth
-
24 Juli 2014 - 07:39
Hanneke:
Lydia, we hebben bewondering voor je. Geweldig wat jullie daar allemaal doen.
En even kunnen proeven hoe het is om een 2ling te mogen verzorgen he ? Grappig.
we wensen jullie nog een hele fyne tyd daar zo ver van huis.
liefs van ome gert & tante han en thomas.
-
28 Juli 2014 - 19:35
Oma Put:
Hoi Lydia je hebt er inmiddels een week opzitten maar zo te lezen gaat het allemaal goed leuk om je te volgen hoe het daar gaat Hier gaat het ook goed
Heel veel Sterkte bij het mooie werk wat je daar mag doen Ik denk dat alles wat je daarr aan indrukken opdoet je nog lang zullen bij bijblijven een lieve groet van Opa en Oma Put
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
